W Regionalnym Centrum Kulturalno-Bibliotecznym w Brzesku otwarto wystawę przygotowaną przez Biuro Edukacji Narodowej IPN oddział w Gdańsku zatytułowaną „Niezłomna, Wyklęta, Przywrócona Pamięci. Danuta Siedzikówna „INKA” 1928-1946”.
Ekspozycja przybliża życiorys legendarnej sanitariuszki, której losy splotły się z tragiczną historią Polski okresu II wojny światowej. Patriotyczne korzenie i tradycyjne wychowanie oraz wojna, która zabrała oboje rodziców sanitariuszki, ukształtowały charakter „Inki”, która nie zawahała się poświęcić życia walce o Polskę „czystą jak łza”. Wierna ideałom i niezłomna do samego końca, potrafiła zachować się „jak trzeba”, mimo że w momencie śmierci nie miała ukończonych 18 lat.
Danuta Siedzik urodziła się 3 września 1928 r. Jej rodzice pochodzili z rodzin drobnoszlacheckich z Podlasia. Tata, Wacław, w okresie zaborów był represjonowany za działalność patriotyczną. W wieku 19 lat trafił na Sybir. Cudem wrócił w 1926 roku. Niestety nie na bardzo długo. W 1940 roku ponownie został wywieziony na Wschód, tym razem przez NKWD, w ramach pierwszej wielkiej wywózki mieszkańców Kresów. Zmarł w 1942 r.
Matka Danusi była żołnierzem Związku Walki Zbrojnej, za swoją działalność została aresztowana przez Niemców i zamordowana. Po śmierci matki Danusia i jej siostra odbyły kurs sanitarny i wstąpiły do Armii Krajowej. Jako 16-letnia dziewczyna latem 1944 r. podjęła pracę w nadleśnictwie Hajnówka. Niestety po opanowaniu tego terenu przez Sowietów została przez nich aresztowana w czerwcu 1945 r. pod zarzutem współpracy z niepodległościowym podziemiem. Danusia została uwolniona z konwoju przez operujący na tym terenie patrol żołnierzy z 5 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, gdzie następnie służyła. Podczas swojej służby ta młoda dziewczyna wzorowo wywiązywała się ze swoich obowiązków sanitariuszki i łączniczki, uczestnicząc w wielu akcjach przeciwko formacjom NKWD i Urzędu Bezpieczeństwa. 20 lipca 1946 r. w Gdańsku, w jednym z lokali kontaktowych V Brygady Wileńskiej „Inka” została aresztowana. Uwięziono ją w pawilonie V więzienia w Gdańsku jako więźnia specjalnego. W śledztwie była bita i poniżana – odmówiła składania zeznań obciążających członków brygad wileńskich AK.
JBC PIS
06 marca 2020 godzina 05:49
Rozumiem ze kierując się prawda historyczna, na wystawie są również informacje o cywilnych ofiarach zabitych przez Burego i Lupaszke i innych Żołnierzy Wyklętych. Kobiety w ciąży, ludzi spalonych w stodołach itd którzy nie chcieli z nimi wspolpracowywac.